Mandragora - ciąg dalszy.

PRAKTYKA: Przesadzanie Mandragor

Należy przygotować: doniczkę rozmiar większą, łopatkę, worek ziemi, smoczy nawóz, nauszniki, rękawice.

Nakładamy szczelnie nauszniki i rękawice. Do 1/3 doniczki wsypujemy mieszankę ziemi i nawozu w stosunku 1:1. Chwytamy mocno roślinę za liście i przytrzymując doniczkę mocno wyciągamy mandragorę. Szybko wsadzamy do drugiej doniczki i przysypujemy do końca ziemią. Po całkowitym zasypaniu rośliny możemy zdjąć nauszniki i rękawice.


Przykładowa praktyka:

*Założyła szybko na siebie fartuch, nauszniki i rękawice. Wzięła większą donicę, wsypuje do niej mieszankę ziemi i nawozu następnie bierze donice z małą mandragorą, chwyta ją za liście uważając żeby ich nie wyrwać i podnosi. Przenosi ją powoli do przygotowanej już większej donicy i zasypuje tak by zakrywało korzeń.. odsunęła się od stanowiska i spojrzała na panią profesor* Skończone.. *Otrzepała się z ziemi, zdjęła rękawice, fartuch oraz nauszniki. Nagle spojrzała w dół, wtedy zobaczyła swoje nowe buty, znaczy nie były już takie nowe, ale były całe z nawozu, przestraszyła się bo wiedziała że mama już nie kupi jej nowych..* Proszę pani *zapytała cichutko* Czy pomogłaby mi je pani wyczyścić? *pani spojrzała na nią a potem na jej buty rzuciła szybko zaklęcie czyszczące i jej buciki były już takie jak przed lekcją* Dziękuje pani profesor. *krzyknęła*

Mandragora

 Łacińska nazwa Mandragory to Mandragorus. Najcenniejszą częścią mandragory jest jej gruby brązowy korzeń, mogący dorastać do ponad metra długości. Często bywa rozwidlony i każdemu z odrobina wyobraźni może przypominać człowieka. Księgi ziół i roślin częstokroć przypisywały należącej do rodziny piankowatych mandragorze ludzkie cechy i opisywały ja jako mężczyznę z długą broda albo kobietę o bujnych włosach. Podobieństwo do człowieka można było z łatwością wzmocnić, dokonując kilku zabiegów nożem, i to właśnie ono bez wątpienia legło u podstaw sadu, ze jak człowiek wyciągany z ciepłego posłania, wyrywana z grządki mandragora będzie krzyczeć. Mimo współczucia, jakie ludzie żywili dla nieszczęsnego położenia wydobywanej siłą z ziemi mandragory, wyrywali ją często i wykorzystywali w rozmaitych celach. W starożytności uważano ją za środek przeciwbólowy i nasenny, a w większych ilościach miała wywoływać delirium, a nawet doprowadzać do szaleństwa. Używano jej więc do ukojenia chronicznych bólów, a także przepisywano na melancholie, drgawki i reumatyzm. Rzymianie stosowali mandragorę jako środek znieczulający, podając pacjentowi przed operacją kawałek jej korzenia do żucia. W starożytności, a później tez w średniowiecznej Europie ceniono mandragorę również za jej domniemane magiczne właściwości. Była popularnym składnikiem eliksirów miłości i podobno używała jej już Kirke - najlepiej znana czarodziejka greckiej mitologii - przygotowując swoje najpotężniejsze mieszanki. Według tradycji anglosaskiej mandragora mogła wypędzać demony z opętanych, a wielu było przekonanych, ze zasuszony kawałek jej korzenia noszony jako amulet odgania złe moce. Natomiast zgodnie z innymi przekazami demony właśnie zamieszkiwały korzenie mandragory i bywało, ze posiadanie jej rzeźbionego korzenia prowadziło do oskarżeń o czary. Podejrzliwi twierdzili też, że mandragora najlepiej rośnie pod szubienicami straconych morderców. Z mandragory korzystano również we wróżbiarstwie. Wróżbici twierdzili, że lalki z korzenia mandragory odpowiadają na pytania dotyczące przyszłości, dając znaki głowami. W Niemczech wieśniacy znani byli z ogromnej troski, jaką otaczali swe rzeźbione mandragory, przyprawiając im oczka z ziaren zbóż, ubierając je i kładąc do snu do maleńkich łóżeczek - a wszystko po to, by zechciały udzielić odpowiedzi na ważne pytanie, jakie może się kiedyś pojawić.

Znaczenie niektórych roślin

Lawenda - zapewnia spokój ogniska domowego.

Len - siemię lniane pomaga w doprowadzeniu do konfliktów małżeńskich.

Lucerna - chroni przed bieda.

Mięta - pomaga w utrzymaniu wierności małżeńskiej.

Mlecz (Mniszek lekarski) - wysuszony kawałek rośliny, włożony do czerwonego woreczka, stanowi amulet chroniący przed nieszczęściem.

Nagietek - wysuszone kwiaty, rozsypane pod łóżkiem zapewniają dobry sen.

Pietruszka - napój z niej uspakaja nerwy, czyni człowieka szczęśliwszym.

Pokrzyk - zwany także Belladonną lub wilcza jagoda jest śmiertelnie trujący w dużych ilościach w dawnych czasach kobiety ssały jagody pokrzyku bo sprawiało to ze ich źrenice stawały się większe. Wywar z belladonny jest najsilniejszym środkiem nasennym wystarczy parę kropel, aby zasnąć tak mocno by wyglądać na martwego.

Ruta - pomaga w utrzymaniu dziewictwa.

Seler - jego nasiona pomagają skoncentrować się.

Sandał - kawałek jego drewna, noszony w woreczku z czerwonej skory, przynosi szczęście.

Tymianek - liście, spalone w domu, chronią wszystkich domowników przed nieszczęściami.

Waleriana - korzeń, ulokowany w łóżku, uspakaja nerwy i działa usypiająco.

Wiggen - drzewo z którego pozyskuje się korę. Po połączeniu (za pomocą gotowania) tej kory z śluzem gumochłona powstałe Eliksir Wiggenowy który leczy wszelkie nie magiczne urazy. Wilz - liście przynoszą szczęście, zwłaszcza kobietom w ciąży, zaś drewno powstrzymuje "złe języki".

Winorośl Pnąca - grono pocięte na kawałeczki służy do rzucania złych uroków.

Ślaz - roślina wykorzystywana do zrobienia Eliksiru Wielosokowego, trzeba ją zrywać w pełnie księżyca.

Rośliny magiczne

Arcydzięgiel żółtawy - na dobrej glebie wzrost rośliny przewyższa wysokiego człowieka. Łodyga dość gruba (do 3 cm), owłosiona i pusta w środku. Duże liście są ciemnozielone. Kwiaty przypominają puchate kuleczki. Szukać arcydzięgla musimy w górach, na wilgotnych łąkach i nad brzegami potoków. Czarodzieje używają ususzonych liści zioła do sporządzenia Eliksiru Zapomnienia.

Asfodelus - sproszkowany korzeń tej rośliny w zmieszaniu z nalewką z piołunu daje napój usypiający o takiej mocy, że znany jest również jako wywar żywej śmierci.

Cykoria - używana przy zaklęciach czyniących zło.

Cytrus - z jego gałązek robiono różdżki.

Erkling - strażnicy drzew wiggenowych. Są z racji przebywania wśród magicznych roślin troszkę nieodporne na zaklęcie diffindo*, które działa na nich jak na rośliny.

Fiołek - sproszkowane kwiaty przyciągają dobry los.

Gencjana - korzeń sprzyja zawieraniu przyjaźni.

Goździk - roślina ta po prostu połączona z wodą daje silny wywar magiczny.

Horklump - grzyb rosnący gęsto w magicznych miejscach. Rozpyla chmury trujących zarodników niebezpiecznych dla czarodziejów a jeszcze bardziej dla mugoli. Nieszkodliwy natomiast dla gnomów które są na nie bardzo łase.

Irys Kosaciec - korzenie pomagają w rozbudzaniu miłości, uwodzeniu.

Jałowiec - jagody lub korzenie , moczone w winie przez trzy tygodnie są silnym afrodyzjakiem.

Jemioła - to lekarstwo na wszystko. Jest półpasożytem rosnącym na drzewach.

Kminek - nasiona zapewniają spokój ogniska domowego.

Koniczyna - zmieszana z werbeną chroni nawet przed najsilniejszymi urokami.

Kukurydza - jej korzeń, wysuszony i sproszkowany pomaga w rzucaniu uroków.



Diffindo ~ Zaklęcie odcinające.

Zasady bezpiecznej pracy

1. Należy zawsze nosić rękawice ze smoczej skory oraz płaszcz ochronny.
2. Zadbaj, by stanowisko pracy było czyste i nie znajdowały się na nim niebezpieczne przedmioty.
3. Nie zostawiaj narzędzi (tym bardziej różdżki) w pobliżu roślin o zdolnościach manualnych np. tentakula, wnyk opieńka.

Smoczy nawóz - smocze łajno zapewniające roślinom odpowiednią wilgotność podłoża i zapotrzebowanie w związki azotowe.
Nawóz lunaballi  - zapewnia wyjątkowo bujny rozrost kwiatów, owoców i korzeni rośliny.


Nie należy mieszać nawozów! Inaczej rośliny zaczną gnić i rozkładać się.

Podział roślin. Budowa roślin. - Ciąg dalszy.

Budowa roślin

W ziołolecznictwie najczęściej używane są następujące wysuszone i odpowiednio rozdrobnione rośliny lub ich części:

•  Bulwa – podziemny, zmięśniały pęd wypełniony materiałami zapasowymi. Bulwy zbiera się jesienią lub wczesną wiosną. Do zbiorów jesiennych przystępujemy po obumarciu nadziemnej części rośliny, natomiast do wiosennych – przed rozpoczęciem wegetacji. Po wykopaniu surowiec należy oczyścić i usunąć drobniejsze korzenie.
•  Cebula – podziemny pęd o bardzo skróconej łodydze i silnie zgrubiałych w nasadach łuskowatych liści.
•  Drewno – zdrewniała część gałęzi, pni i korzeni drzew lub krzewów.
•  Kłącze – pęd podziemny z węzłami, międzywęźlami, pączkami oraz zredukowanymi łuskowatymi liśćmi. Kłącza zbiera się (tak jak bulwy) jesienią lub wczesną wiosną. Po wykopaniu surowiec należy oczyścić i usunąć korzenie boczne.
•  Kora – tkanka okrywająca gałązki krzewów i drzew, zawierająca także tkanki leżące pod nią, dochodzące do miazgi. Podczas zbioru uważamy, by nie uszkodzić warstwy pod korzeniowej (miąższu). Korę zbieramy w momencie, gdy drzewa puszczają soki (wczesną wiosną), z gałęzi ściętych (zbieranie prosto z drzewa powoduje próchnienie lub gnicie) i suszymy w przewiewnym miejscu.
•  Korzeń – podziemna część rośliny nie mająca węzłów, międzywęźli i zredukowanych liści.
•  Koszyczek – kwiatostan charakterystyczny dla roślin złożonych.
•  Kwiat – organ roślinny zawierający części generatywne. Kwiaty zbiera się, gdy osiągną wielkość i kolor charakterystyczny dla danego gatunku. Ponieważ najczęściej kwiaty dojrzewają na roślinie nierównomiernie, zbierane są sukcesywnie, kilkakrotnie.
•  Kwiatostan - skupienie pojedynczych kwiatów na łodydze.
•  Liść – organ służący roślinie m.in. do procesu fotosyntezy. Liście zbieramy zanim roślina zakwitnie, do zbierania nadają się liście żywo zielone, bez uszkodzeń i plam (spowodowanych najczęściej przez pasożyty).
•  Nasienie – narząd służący roślinie do rozmnażania. Nasiona należy zbierać przed stanem pełnej dojrzałości owocu, ponieważ zebrane zbyt późno mogą się osypywać, powodując duże straty.
•  Owocnia – jest częścią owocu po usunięcia nasion.
•  Owoc – organ rozwijający się z zalążni po zapłodnieniu komórki jajowej. Owoce zbiera się w stanie dojrzałości, w zależności od gatunku jest to okres od czerwca do września. Podobnie jak w przypadku kwiatów, owoce dojrzewają nierównomiernie i pozyskujemy je w miarę dojrzewania. Owoce mięsiste zbiera się w dni suche i słoneczne (wtedy nie gniją i nie pleśnieją), natomiast owoce suche (nasiona) w dni pochmurne i przed obeschnięciem rosy, zapobiegając w ten sposób ich obsypywaniu.
•  Pączek – nierozwinięty pęd otoczony łuskami ochronnymi, z którego wiosną rozwija się łodyga z liśćmi i kwiatami. Pączki powinny być zbierane przed pęknięciem.
•  Szyszka – żeński kwiatostan, a później owocostan.
•  Zarodek – zarodek rośliny.

Podział roślin. Budowa roślin.

Podział roślin

Rośliny pełniły i pełnią ważną rolę w życiu ludzi. W tej chwili, ze względu na szerokie zastosowanie roślin dzielimy je na:

•  Rośliny lecznicze – są to najczęściej rośliny lądowe, stosowane są w medycynie i ziołolecznictwie. Z niektórych części tych roślin (np. liście, łodygi czy korzenie) wyrabia się leki. Na całym świecie występuje około 2500 gatunków roślin leczniczych, z czego w Polsce tylko około 400 gatunków. Większość z roślin leczniczych są roślinami trującymi. Ich stosowanie wymaga zaawansowanej wiedzy zielarskiej. Istnieje bardzo mała granica między dawką leczniczą, a toksyczną. Należy pamiętać o ostrożności w stosowaniu tych roślin.

•  Rośliny regenerujące – są to rośliny z grupy leczniczych, jednak mają inne właściwości, mogą zwiększyć siłę fizyczną lub zmniejszyć źródło stresu. Do roślin o właściwościach regenerujących należą przede wszystkim rośliny adaptogenne i przeciw stresowe. Często te rośliny są podawane w celu wzmocnienia organizmu. Są bardzo pomocne w przypadku chorób, gdy dana osoba bardzo źle się czuję to może spożyć tą roślinę.

•  Rośliny odtruwające – są to bardzo ważne rośliny, bowiem ich zadaniem jest łagodzenie działania trucizny. Znajdują się one w wyposażeniu każdego maga, są też stosowane dość często, ze względu na częste zatrucia lub otrucia. Wiedza o tych roślinach jest bardzo potrzebna, aby w razie potrzeby pomóc osobie poszkodowanej. Zastosowanie tych roślin jest wielu dziedzinach magii, np. eliksirach lub magomedycynie,

•  Rośliny trujące – są to takie rośliny, które zawierają substancje trujące, które mogą doprowadzić do choroby, a w ostateczności do śmierci. Zależy od gatunku rośliny to może ona zawierać substancje trujące dla człowieka lub zwierzęcia, lecz zawsze gdy nie znamy rośliny to nie dotykamy jej, a w szczególności nie zrywamy jej.

•  Rośliny ozdobne – są to rośliny, które bardzo często można spotkać w ogrodach, ich funkcja to ozdoba, umilenie widoku lub zasłonienie czegoś. Takie rośliny są bardzo popularne wśród mugoli, lecz u czarodziei także. Do roślin ozdobnych zalicza się wszystkiego rodzaju kwiaty. Czyli w każdym parku jest przewaga roślin ozdobnych, niż jakichkolwiek innych.

•  Przyprawy – są to składniki dodawane do potraw, w celu zaostrzenia lub zmniejszenia smaku, pochodzenia roślinnego. W starożytności służyły jako leki, przysmaki, oleje święte i kadzidła.

Podstawowe zasady pracy zielarza

Aby być zielarzem trzeba posiadać: 

•  Łopata – musi być duża drewniano-metalowa, jest ona rzeczą nie magiczną, bez śladów magii, używa się jej do przekopywania roślin,
•  Grabie – tak ja łopata muszą być drewniano-metalowe, są bez śladów magii, używa się ich m.in. do grabienia liści,
•  Motyka – jest to drewniano-metalowe narzędzie, nie magiczne, służące do spulchniania gleby, 
•  Wiadro – może być metalowe lub plastikowe, używa się go do przechowywania owoców roślin, np. zaraz po zbiorze,
•  Worek – wykonany z materiału, świetnie nadaję się do przechowywania różnych roślin, przed ich zasadzeniem,
•  Sznurek – służy do zawiązania worka, lub zawiązania rośliny gdy grozi złamaniem,
•  Gazeta – może być to jakakolwiek gazeta, wykorzystuje się ją do suszenia ziół i roślin, które później możemy wypić w celach zdrowotnych,
•  Konewka – plastikowa lub metalowa, używa się jej do podlewania roślin, bo bez tej czynności rośliny nie przetrwają długo,
•  Nawóz – musi być przechowywany w cynowej puszce, służy do zasilania rośliny, gdy grozi uschnięciem, stosuje się go w skrajnych przypadkach.

Trzeba też posiadać magiczne przedmioty takie jak:

•  Nauszniki – aby uniknąć przeraźliwego krzyku mandragory,
•  Smoczy nawóz – jest przechowywany w cynowej puszce, używany do ziół roślin,
•  Nawóz Lullabali – przechowuję się go w cynowej puszce, zasila się nim zioła i rośliny,
•  Rękawice ze smoczej skóry – są bardzo pomocne, gdy chcemy przesadzić jakąś roślinę.

Żeby nie popełnić żadnego błędu oto przykazania dobrego zielarza:

1.  Zioła i rośliny należy szanować.
2.  Należy stosować je umiejętnie i z umiarem.
3.  Należy w sposób prawidłowy zbierać zioła ze stanu naturalnego i suszyć bądź wykorzystywać świeże.
4.  Zrywać w określonym celu.
5.  Nie marnotrawić.
6.  Zbierać odpowiednie w odpowiedniej porze dla danej rośliny.
7.  Nie deptać.
8.  Nie używać różdżki, (chyba ze wymaga tego sytuacja)
9.  Suszyć oczyszczone z ziemi, pająków czy innego robactwa.
10.  Zioła wymagające przetworzenia poddawać procesowi maceracji, ekstrakcji i dopiero w takiej formie dodawać do eliksirów.
11.  Zioła i rośliny maksymalnie suszyć przez rok.
12.  Zioła świeże dodawać do eliksirów w formie podanej w recepturze, gdyż złe dołączenie składnika roślinnego może zepsuć wywar, wybuchnąć kociołek lub zmienić jego właściwości na trujące lub przeciwne.
13. Korzeń Rauwolfii zawsze siekać srebrnym nożem w pełnię księżyca.

Podstawowe pojęcia zielarskie

Dlaczego przy zielarstwie nie można używać różdżki?

Używanie różdżki do zielarstwa jest niewskazane, ponieważ gdy użyjemy różdżki (np. rzucając zaklęcie na roślinę), może to przez przypadek zmienić właściwości rośliny na przeciwne lub trujące.

Podstawowe pojęcia zielarskie:

•  Napar - wywar otrzymywany przez zalewanie ziół wrzącą wodą.
•  Odwar - wywar sporządzany z surowców odpornych na wysoką temperaturę.
•  Zielnik – zbiór (drukowana lub ręcznie wykonana) kolekcja opisanych rycin lub zasuszonych roślin, utrzymana zwykle w formie zeszytowej,
•  Łąka – obszar lądowy, na którym rośnie zwarta roślinność zielna z dominującą lub znacznym udziałem traw.
•  Użytki leśne - są to płody leśne i różne dobra materialne pozyskiwane z lasu.

Co ma zbierać zielarz?

• Korę drzew
• Korzenie i kłącza
• Kwiaty
• Łodygi i liście
• Owoce
• Pączki

Do czego czarodziejowi potrzebne jest zielarstwo?

Jak się nie raz okazuje, ogrodnicza żyłka może się czarodziejowi bardzo przydać. W ogrodzie bowiem rośnie wiele składników magicznych eliksirów i niejedno lekarstwo na przeróżne dolegliwości mniej lub bardziej naturalnego pochodzenia, od trądziku począwszy, a na ukąszeniu węża i petryfikacji skończywszy. Niektóre zioła mogą nawet chronić przed zaprawionymi magią poczynaniami nieprzyjaciół, cały zaś sekret tkwi w tym, by wiedzieć, na co która roślina pomaga, jakiej wymaga pielęgnacji i kiedy nadaje się do zbioru. I tym właśnie zajmuje się zielarstwo..


Kilka czynników na które warto zwrócić uwagę w tej dziedzinie:

•   Część rośliny, którą chcemy uzyskać podczas zbioru,
•   Pora roku, miesiąc, dzień i godzina, o ile pora roku i miesiąc wydają się oczywiste ze względu na dojrzałość owoców, to dzień i godzina mogą wydawać nieuzasadnione, tymczasem zbiory (podobnie jak siew i sadzenie) związane są z fazami księżyca i naturalnym cyklem roślin – niewiele różni się to między istotami żywymi, wszak podobnie zachowują się ludzie i zwierzęta – faza cyklu księżyca może być szczególnie istotna w przypadku gdy zbieraczem jest czarownica, natomiast jej strój ma raczej znikome znaczenie w przypadku tradycyjnego zastosowania magicznych ziół i grzybów,
•   Godzina związana jest nie tylko z magicznymi właściwościami rośliny, ale z zawartością substancji posiadających moc, w tym olejków eterycznych lub barwników,
•   Niektóre rośliny należy zbierać rano, gdy jeszcze nie utraciły ich w wyniku działania promieni słonecznych, inne popołudniu, gdy soki lub barwniki są najbardziej skumulowane dzięki słońcu i światłu.

Kiedy zbierać zioła i rośliny?

Zbiór ziół i roślin przeprowadza się w czasie suchym i ciepłym, ponieważ rośliny zmoczone deszczem tracą swoje zalety. Najlepiej zbierać je przed południem lub wieczorem – ta pora najbardziej im odpowiada.

Jak suszyć zioła i rośliny?

Zioła i rośliny najlepiej suszyć, w miejscu zacienionym i przewiewnym. Można je suszyć przez rok. Przechowywać w woreczkach, by nie zwilgotniały.

Co to jest zielarstwo?

Zielarstwo zajmuję się wszelkimi zagadnieniami dotyczącymi roślin czyli hodowlą, uprawą, zbiorem, przechowywaniem i tworzeniem (z roślin i ziół) mieszanek ziołowych, wyciągów, nalewek i złożonych leków naturalnych oraz izolacją z ciał czynnych surowców roślinnych.
Najbardziej ogólna definicja:
Zielarstwo - to nauka o roślinach i ich właściwościach, hodowli oraz pielęgnacji.
Skojarzenia do słowa 'Zielarstwo':
ziołolecznictwo, eliksiry, kwiaty, rośliny, natura.


Ziołolecznictwo zajmuję się mechanizmami działania leków roślinnych oraz ich zastosowaniem.

Rolnictwo to jeden z działów gospodarki, którego zadaniem jest dostarczanie płodów rolnych. Rolnictwo uzyskuję produkty roślinne i zwierzęce dzięki uprawie roli i roślin oraz chowu i hodowli zwierząt.

Ogrodnictwo to dział nauk rolniczych, który zajmuję się hodowlą i uprawą różnych roślin oraz projektowaniem terenów zieleni czyli architekturze krajobrazu która charakteryzuję się dużym nakładem środków produkcji, energii, budynków, kosztów, a co za tym idzie – dużą wydajnością.

Flora (łac. Flora – rzymska bogini kwiatów) jest to wykaz gatunków roślin występujących na określonym obszarze. Flora dzieli się na wiele kategorii np. flora górska czy flora lasu deszczowego.