Mandragora - ciąg dalszy.

PRAKTYKA: Przesadzanie Mandragor

Należy przygotować: doniczkę rozmiar większą, łopatkę, worek ziemi, smoczy nawóz, nauszniki, rękawice.

Nakładamy szczelnie nauszniki i rękawice. Do 1/3 doniczki wsypujemy mieszankę ziemi i nawozu w stosunku 1:1. Chwytamy mocno roślinę za liście i przytrzymując doniczkę mocno wyciągamy mandragorę. Szybko wsadzamy do drugiej doniczki i przysypujemy do końca ziemią. Po całkowitym zasypaniu rośliny możemy zdjąć nauszniki i rękawice.


Przykładowa praktyka:

*Założyła szybko na siebie fartuch, nauszniki i rękawice. Wzięła większą donicę, wsypuje do niej mieszankę ziemi i nawozu następnie bierze donice z małą mandragorą, chwyta ją za liście uważając żeby ich nie wyrwać i podnosi. Przenosi ją powoli do przygotowanej już większej donicy i zasypuje tak by zakrywało korzeń.. odsunęła się od stanowiska i spojrzała na panią profesor* Skończone.. *Otrzepała się z ziemi, zdjęła rękawice, fartuch oraz nauszniki. Nagle spojrzała w dół, wtedy zobaczyła swoje nowe buty, znaczy nie były już takie nowe, ale były całe z nawozu, przestraszyła się bo wiedziała że mama już nie kupi jej nowych..* Proszę pani *zapytała cichutko* Czy pomogłaby mi je pani wyczyścić? *pani spojrzała na nią a potem na jej buty rzuciła szybko zaklęcie czyszczące i jej buciki były już takie jak przed lekcją* Dziękuje pani profesor. *krzyknęła*

Mandragora

 Łacińska nazwa Mandragory to Mandragorus. Najcenniejszą częścią mandragory jest jej gruby brązowy korzeń, mogący dorastać do ponad metra długości. Często bywa rozwidlony i każdemu z odrobina wyobraźni może przypominać człowieka. Księgi ziół i roślin częstokroć przypisywały należącej do rodziny piankowatych mandragorze ludzkie cechy i opisywały ja jako mężczyznę z długą broda albo kobietę o bujnych włosach. Podobieństwo do człowieka można było z łatwością wzmocnić, dokonując kilku zabiegów nożem, i to właśnie ono bez wątpienia legło u podstaw sadu, ze jak człowiek wyciągany z ciepłego posłania, wyrywana z grządki mandragora będzie krzyczeć. Mimo współczucia, jakie ludzie żywili dla nieszczęsnego położenia wydobywanej siłą z ziemi mandragory, wyrywali ją często i wykorzystywali w rozmaitych celach. W starożytności uważano ją za środek przeciwbólowy i nasenny, a w większych ilościach miała wywoływać delirium, a nawet doprowadzać do szaleństwa. Używano jej więc do ukojenia chronicznych bólów, a także przepisywano na melancholie, drgawki i reumatyzm. Rzymianie stosowali mandragorę jako środek znieczulający, podając pacjentowi przed operacją kawałek jej korzenia do żucia. W starożytności, a później tez w średniowiecznej Europie ceniono mandragorę również za jej domniemane magiczne właściwości. Była popularnym składnikiem eliksirów miłości i podobno używała jej już Kirke - najlepiej znana czarodziejka greckiej mitologii - przygotowując swoje najpotężniejsze mieszanki. Według tradycji anglosaskiej mandragora mogła wypędzać demony z opętanych, a wielu było przekonanych, ze zasuszony kawałek jej korzenia noszony jako amulet odgania złe moce. Natomiast zgodnie z innymi przekazami demony właśnie zamieszkiwały korzenie mandragory i bywało, ze posiadanie jej rzeźbionego korzenia prowadziło do oskarżeń o czary. Podejrzliwi twierdzili też, że mandragora najlepiej rośnie pod szubienicami straconych morderców. Z mandragory korzystano również we wróżbiarstwie. Wróżbici twierdzili, że lalki z korzenia mandragory odpowiadają na pytania dotyczące przyszłości, dając znaki głowami. W Niemczech wieśniacy znani byli z ogromnej troski, jaką otaczali swe rzeźbione mandragory, przyprawiając im oczka z ziaren zbóż, ubierając je i kładąc do snu do maleńkich łóżeczek - a wszystko po to, by zechciały udzielić odpowiedzi na ważne pytanie, jakie może się kiedyś pojawić.

Znaczenie niektórych roślin

Lawenda - zapewnia spokój ogniska domowego.

Len - siemię lniane pomaga w doprowadzeniu do konfliktów małżeńskich.

Lucerna - chroni przed bieda.

Mięta - pomaga w utrzymaniu wierności małżeńskiej.

Mlecz (Mniszek lekarski) - wysuszony kawałek rośliny, włożony do czerwonego woreczka, stanowi amulet chroniący przed nieszczęściem.

Nagietek - wysuszone kwiaty, rozsypane pod łóżkiem zapewniają dobry sen.

Pietruszka - napój z niej uspakaja nerwy, czyni człowieka szczęśliwszym.

Pokrzyk - zwany także Belladonną lub wilcza jagoda jest śmiertelnie trujący w dużych ilościach w dawnych czasach kobiety ssały jagody pokrzyku bo sprawiało to ze ich źrenice stawały się większe. Wywar z belladonny jest najsilniejszym środkiem nasennym wystarczy parę kropel, aby zasnąć tak mocno by wyglądać na martwego.

Ruta - pomaga w utrzymaniu dziewictwa.

Seler - jego nasiona pomagają skoncentrować się.

Sandał - kawałek jego drewna, noszony w woreczku z czerwonej skory, przynosi szczęście.

Tymianek - liście, spalone w domu, chronią wszystkich domowników przed nieszczęściami.

Waleriana - korzeń, ulokowany w łóżku, uspakaja nerwy i działa usypiająco.

Wiggen - drzewo z którego pozyskuje się korę. Po połączeniu (za pomocą gotowania) tej kory z śluzem gumochłona powstałe Eliksir Wiggenowy który leczy wszelkie nie magiczne urazy. Wilz - liście przynoszą szczęście, zwłaszcza kobietom w ciąży, zaś drewno powstrzymuje "złe języki".

Winorośl Pnąca - grono pocięte na kawałeczki służy do rzucania złych uroków.

Ślaz - roślina wykorzystywana do zrobienia Eliksiru Wielosokowego, trzeba ją zrywać w pełnie księżyca.

Rośliny magiczne

Arcydzięgiel żółtawy - na dobrej glebie wzrost rośliny przewyższa wysokiego człowieka. Łodyga dość gruba (do 3 cm), owłosiona i pusta w środku. Duże liście są ciemnozielone. Kwiaty przypominają puchate kuleczki. Szukać arcydzięgla musimy w górach, na wilgotnych łąkach i nad brzegami potoków. Czarodzieje używają ususzonych liści zioła do sporządzenia Eliksiru Zapomnienia.

Asfodelus - sproszkowany korzeń tej rośliny w zmieszaniu z nalewką z piołunu daje napój usypiający o takiej mocy, że znany jest również jako wywar żywej śmierci.

Cykoria - używana przy zaklęciach czyniących zło.

Cytrus - z jego gałązek robiono różdżki.

Erkling - strażnicy drzew wiggenowych. Są z racji przebywania wśród magicznych roślin troszkę nieodporne na zaklęcie diffindo*, które działa na nich jak na rośliny.

Fiołek - sproszkowane kwiaty przyciągają dobry los.

Gencjana - korzeń sprzyja zawieraniu przyjaźni.

Goździk - roślina ta po prostu połączona z wodą daje silny wywar magiczny.

Horklump - grzyb rosnący gęsto w magicznych miejscach. Rozpyla chmury trujących zarodników niebezpiecznych dla czarodziejów a jeszcze bardziej dla mugoli. Nieszkodliwy natomiast dla gnomów które są na nie bardzo łase.

Irys Kosaciec - korzenie pomagają w rozbudzaniu miłości, uwodzeniu.

Jałowiec - jagody lub korzenie , moczone w winie przez trzy tygodnie są silnym afrodyzjakiem.

Jemioła - to lekarstwo na wszystko. Jest półpasożytem rosnącym na drzewach.

Kminek - nasiona zapewniają spokój ogniska domowego.

Koniczyna - zmieszana z werbeną chroni nawet przed najsilniejszymi urokami.

Kukurydza - jej korzeń, wysuszony i sproszkowany pomaga w rzucaniu uroków.



Diffindo ~ Zaklęcie odcinające.

Zasady bezpiecznej pracy

1. Należy zawsze nosić rękawice ze smoczej skory oraz płaszcz ochronny.
2. Zadbaj, by stanowisko pracy było czyste i nie znajdowały się na nim niebezpieczne przedmioty.
3. Nie zostawiaj narzędzi (tym bardziej różdżki) w pobliżu roślin o zdolnościach manualnych np. tentakula, wnyk opieńka.

Smoczy nawóz - smocze łajno zapewniające roślinom odpowiednią wilgotność podłoża i zapotrzebowanie w związki azotowe.
Nawóz lunaballi  - zapewnia wyjątkowo bujny rozrost kwiatów, owoców i korzeni rośliny.


Nie należy mieszać nawozów! Inaczej rośliny zaczną gnić i rozkładać się.

Podział roślin. Budowa roślin. - Ciąg dalszy.

Budowa roślin

W ziołolecznictwie najczęściej używane są następujące wysuszone i odpowiednio rozdrobnione rośliny lub ich części:

•  Bulwa – podziemny, zmięśniały pęd wypełniony materiałami zapasowymi. Bulwy zbiera się jesienią lub wczesną wiosną. Do zbiorów jesiennych przystępujemy po obumarciu nadziemnej części rośliny, natomiast do wiosennych – przed rozpoczęciem wegetacji. Po wykopaniu surowiec należy oczyścić i usunąć drobniejsze korzenie.
•  Cebula – podziemny pęd o bardzo skróconej łodydze i silnie zgrubiałych w nasadach łuskowatych liści.
•  Drewno – zdrewniała część gałęzi, pni i korzeni drzew lub krzewów.
•  Kłącze – pęd podziemny z węzłami, międzywęźlami, pączkami oraz zredukowanymi łuskowatymi liśćmi. Kłącza zbiera się (tak jak bulwy) jesienią lub wczesną wiosną. Po wykopaniu surowiec należy oczyścić i usunąć korzenie boczne.
•  Kora – tkanka okrywająca gałązki krzewów i drzew, zawierająca także tkanki leżące pod nią, dochodzące do miazgi. Podczas zbioru uważamy, by nie uszkodzić warstwy pod korzeniowej (miąższu). Korę zbieramy w momencie, gdy drzewa puszczają soki (wczesną wiosną), z gałęzi ściętych (zbieranie prosto z drzewa powoduje próchnienie lub gnicie) i suszymy w przewiewnym miejscu.
•  Korzeń – podziemna część rośliny nie mająca węzłów, międzywęźli i zredukowanych liści.
•  Koszyczek – kwiatostan charakterystyczny dla roślin złożonych.
•  Kwiat – organ roślinny zawierający części generatywne. Kwiaty zbiera się, gdy osiągną wielkość i kolor charakterystyczny dla danego gatunku. Ponieważ najczęściej kwiaty dojrzewają na roślinie nierównomiernie, zbierane są sukcesywnie, kilkakrotnie.
•  Kwiatostan - skupienie pojedynczych kwiatów na łodydze.
•  Liść – organ służący roślinie m.in. do procesu fotosyntezy. Liście zbieramy zanim roślina zakwitnie, do zbierania nadają się liście żywo zielone, bez uszkodzeń i plam (spowodowanych najczęściej przez pasożyty).
•  Nasienie – narząd służący roślinie do rozmnażania. Nasiona należy zbierać przed stanem pełnej dojrzałości owocu, ponieważ zebrane zbyt późno mogą się osypywać, powodując duże straty.
•  Owocnia – jest częścią owocu po usunięcia nasion.
•  Owoc – organ rozwijający się z zalążni po zapłodnieniu komórki jajowej. Owoce zbiera się w stanie dojrzałości, w zależności od gatunku jest to okres od czerwca do września. Podobnie jak w przypadku kwiatów, owoce dojrzewają nierównomiernie i pozyskujemy je w miarę dojrzewania. Owoce mięsiste zbiera się w dni suche i słoneczne (wtedy nie gniją i nie pleśnieją), natomiast owoce suche (nasiona) w dni pochmurne i przed obeschnięciem rosy, zapobiegając w ten sposób ich obsypywaniu.
•  Pączek – nierozwinięty pęd otoczony łuskami ochronnymi, z którego wiosną rozwija się łodyga z liśćmi i kwiatami. Pączki powinny być zbierane przed pęknięciem.
•  Szyszka – żeński kwiatostan, a później owocostan.
•  Zarodek – zarodek rośliny.

Podział roślin. Budowa roślin.

Podział roślin

Rośliny pełniły i pełnią ważną rolę w życiu ludzi. W tej chwili, ze względu na szerokie zastosowanie roślin dzielimy je na:

•  Rośliny lecznicze – są to najczęściej rośliny lądowe, stosowane są w medycynie i ziołolecznictwie. Z niektórych części tych roślin (np. liście, łodygi czy korzenie) wyrabia się leki. Na całym świecie występuje około 2500 gatunków roślin leczniczych, z czego w Polsce tylko około 400 gatunków. Większość z roślin leczniczych są roślinami trującymi. Ich stosowanie wymaga zaawansowanej wiedzy zielarskiej. Istnieje bardzo mała granica między dawką leczniczą, a toksyczną. Należy pamiętać o ostrożności w stosowaniu tych roślin.

•  Rośliny regenerujące – są to rośliny z grupy leczniczych, jednak mają inne właściwości, mogą zwiększyć siłę fizyczną lub zmniejszyć źródło stresu. Do roślin o właściwościach regenerujących należą przede wszystkim rośliny adaptogenne i przeciw stresowe. Często te rośliny są podawane w celu wzmocnienia organizmu. Są bardzo pomocne w przypadku chorób, gdy dana osoba bardzo źle się czuję to może spożyć tą roślinę.

•  Rośliny odtruwające – są to bardzo ważne rośliny, bowiem ich zadaniem jest łagodzenie działania trucizny. Znajdują się one w wyposażeniu każdego maga, są też stosowane dość często, ze względu na częste zatrucia lub otrucia. Wiedza o tych roślinach jest bardzo potrzebna, aby w razie potrzeby pomóc osobie poszkodowanej. Zastosowanie tych roślin jest wielu dziedzinach magii, np. eliksirach lub magomedycynie,

•  Rośliny trujące – są to takie rośliny, które zawierają substancje trujące, które mogą doprowadzić do choroby, a w ostateczności do śmierci. Zależy od gatunku rośliny to może ona zawierać substancje trujące dla człowieka lub zwierzęcia, lecz zawsze gdy nie znamy rośliny to nie dotykamy jej, a w szczególności nie zrywamy jej.

•  Rośliny ozdobne – są to rośliny, które bardzo często można spotkać w ogrodach, ich funkcja to ozdoba, umilenie widoku lub zasłonienie czegoś. Takie rośliny są bardzo popularne wśród mugoli, lecz u czarodziei także. Do roślin ozdobnych zalicza się wszystkiego rodzaju kwiaty. Czyli w każdym parku jest przewaga roślin ozdobnych, niż jakichkolwiek innych.

•  Przyprawy – są to składniki dodawane do potraw, w celu zaostrzenia lub zmniejszenia smaku, pochodzenia roślinnego. W starożytności służyły jako leki, przysmaki, oleje święte i kadzidła.